ایمنی در تغذیه و مواد غذایی در هر مرحله از زنجیره، از تولید کننده تا مصرف کننده به عنوان موضوعی مهم قلمداد می شود. مخاطرات ممکن است در هر مرحله بروز کند، بنابراین باید کنترل کافی و دقیقی بر زنجیره تولید داشت. نمونه هایی از شیوع بیماری های شدیدا مسری در احشام، مانند بیماری در پا و دهان، و امراض با منشا میکرو ارگانیسم مانند سالمونلا و لیستریا بحث ریسک آلودگی مواد غذایی را پر رنگ نموده.
غذای ناسالم ریسکی برای همگان است (مصرف کنندگان را بیمار می سازد، و صنعت را با اقدامات اصلاحی بسیار پر هزینه ای مواجه می کند). فقط هماهنگ سازی در صنعت کفایت نمی کند، دستورالعمل های ایمنی غذایی هم به تنهایی چاره ساز نیستند. ایجاد ارتباطات و افزایش آگاهی درمورد مخاطرات به القوه در زنجیره مواد غذایی (نه فقط تمرکز بر مخاطرات موجود در یک شرکت یا بخش) امری حیاتی است. ایمنی غذایی مسئولیت مشترک برای تمام طرف های مشارکت کننده در این صنعت است.
اخذ گواهینامه استاندارد ایزو 22000 (سیستم های مدیریت ایمنی غذایی – الزاماتی برای سازمان های فعال در زنجیره مواد غذایی)، اطمینان می دهد که هیچ نقطه ضعفی در زنجیره تامین مواد غذایی وجود ندارد. از زمان انتشار، این استاندارد به خوبی توسط صنعت غذایی پذیرفته شده و به روشنی به استانداردی جهانی بدل گردیده است.
ایزو 22000 به گونه ای طراحی شده که برای انواع بخش های موجود در زنجیره غذایی قابل کاربرد باشد. این استاندارد رویکردی کلی و جامع ندارد، چون ممکن است استانداردها و الزامات لازم برای بخش های با ریسک بالا برای سایر بخش ها مناسب نباشد. به همین جهت برخلاف سایر استانداردها این استاندارد از روش چک لیست استفاده نمی کند.
برای کسب گواهینامه ایزو 22000 باید قوانین بازارهای محلی و جهانی رعایت شود، علاوه بر این نیازهای مشتری نیز باید مد نظر قرار گیرد. استاندارد ایزو 22000 سازمان ها را ملزم می دارد هر محصول غذایی خاص را بطور مناسب و طبق نیازهای آن هدف قرار دهند.
با توسعه سیستمی که تمام شعبه ها و بخش ها را پوشش می دهد، ایمنی غذایی از طریق هماهنگسازی راهکارها تقویت می گردد. این یک موضوع اساسی در استاندارد ایزو 22000 است. اگر همه از یک متد و زبان استفاده کنند، اثر گذاری سسیتم افزایش می یابد، ایمنی غذایی بیشتر می شود، ریسک خطاهای فاجعه بار و سو تفاهم ها کاهش یافته و میزان استفاده از منابع به حداکثر می رسد.
استاندارد ایزو 22000 برای انواع سازمان های فعال در زنجیره غذایی قابل استفاده است، از تامین کنندگان، تولیدکنندگان و بخش حمل نقل و توزیع گرفته تا فروشندگان عمده و خرده و غیره (علاوه بر این بخش ها سازمان های فرعی از قبیل تولید کنندگان تجهیزات، مواد بسته بندی، مواد شوینده، مواد افزودنی و غیره نیز شامل این استاندارد می شوند.)
ایمیل :
نظر :